Otoskleroza
Wbrew nazwie nie jest to skleroza naczyń krwionośnych ucha. Polega na nieprawidłowym kostnieniu kości błędnika. Rozpoczyna się zwykle między 20 a 25 rokiem życia. Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Może nasilić się podczas ciąży i połogu.
Upośledzenie słuchu jest przeważnie obustronne. W początkowym okresie uwagę zwraca przede wszystkim szum w uszach, potęgujący się podczas wysiłku fizycznego. Najskuteczniejsze jest leczenie operacyjne.
Uraz akustyczny
Najczęściej bywa chorobą zawodową. Może być nagły, spowodowany np. przez huk i przewlekły, przy którym odbiór wysokich tonów pogarsza się stopniowo. Charakterystycznym objawem jest odczuwanie poprawy słuchu podczas wyżu atmosferycznego i pogorszenie w okresie niżu.
Leczenie powinno polegać głównie na unikaniu hałasu. Jeśli nie można go wyeliminować, konieczne są ochraniacze na uszy, wkładki czy hełmy. Zalecane bywają również witaminy z grupy B, preparaty jodu, kokarboksylaza.
Głuchota starcza
Już po trzydziestym roku życia może pogarszać się słyszalność tonów wysokich. Z czasem ten proces ulega pogłębieniu. Często chory skarży się, że słyszy mowę, ale jej nie rozumie.
Ucho, jak każdy narząd, zużywa się z wiekiem, lecz to nie musi jeszcze prowadzić do poważnych trudności w porozumiewaniu się z otoczeniem. Niestety, często zwykłemu zużyciu towarzyszy miażdżyca naczyń mózgowych lub ubytki słuchu wywołane innymi przyczynami: hałasem, paleniem papierosów, chorobami ucha, cukrzycą. Leczenie jest trudne. Pewną poprawę przynoszą leki przeciw miażdżycy.